Fundamentalne pytania, które Radziwon zadaje w swojej książce zadać jest bardzo łatwo: co powoduje, że wybitna jednostka w określonych warunkach działa akurat tak, a nie inaczej Dlaczego ten sam człowiek czasami zachowuje się jak bohater, a innym razem jak tchórz Czy zdaje sobie sprawę ze swoich pobudek Kiedy działa zgodnie z nimi, a kiedy na przekór W odniesieniu do konkretnej osoby odpowiedzi na te pytania udzielić niełatwo. W odniesieniu do Jarosława Iwaszkiewicza i jego długiego, powikłanego życia, jest to trudne w dwójnasób. Człowiek Wschodu i Zachodu, wrażliwy artysta i erudyta, prozaik i poeta, był jednocześnie przywiązany do splendorów, zauroczony władzą, nieraz łatwo ulegał złudzeniom, czasem zachowywał się jak oportunista. Marek Radziwon śledzi jego koleje życia, wskazuje wydarzenia i osoby, które kształtowały Iwaszkiewicza oraz sięga po mnogość źródeł i świadectw, które pomagają choćby częściowo pojąć tę niezwykle skomplikowaną osobowość. Radziwon napisał mądrą, dociekliwą książkę, dotarł do wielu niewykorzystanych dotąd materiałów, takich jak listy, źródła archiwalne, czy też notesy i kalendarzyki pisarza. Nie przykrawa przy tym życia Iwaszkiewicza do współczesnych realiów, nie proponuje łatwych odpowiedzi, ostrożnie formułuje oceny. Zadaniem tej wyjątkowej biografii nie jest bowiem poniżenie lub wywyższenie bohatera, ale przede wszystkim próba jego zrozumienia.

I. Z ziemi ojczystej do Polski * Byłem dzieckiem starych rodziców * Bałagulskie i stepowe echa * Czy to czasami nie potrzeba pisania * Wszyscy wokoło mówią po polsku * Pogrzebowy nastrój kończącej się epoki * II. Odblask innego świata * Wpadłem w wir ludzi * Dyktatura poetów * W pokoju jest dość ciepło * Nie będę twoją owcą, cesarzu * Wszyscy byliśmy Europejczykami * III. Przystań Stawisko * Wprost na kule nieprzyjacielskie * Panie, zmiłuj się nad nami * Żołnierz i pisarz są sobie bliscy * Czas oczekiwania * Powietrze Stawisk * Szukanie czynu bez zastanowienia * Dolary nosili do sądów * Abyś nigdy takich bogaterów nie spotykał * Gdyby rozporządzał Pan ciepłą koszulą * IV. Rozpadnę się i zginę * Żyjemy, jest Polska * Takie jest zamówienie społeczne * Wieże z kości słoniowej pomalujmy na czerwono * Wzorem są dla mnie „Wiadomości” * Gdzież Twoje miejsce, poeto? * „Nowiny” – popularnie i niedoktrynersko * Nadchodzi nowa rzeczywistość literacka * Jeszcze takiego czegoś nie widziałem * V. Jestem człowiekiem bez przydziału * Precz z klimatem estetyzmu * Mieszczańska ciasnota gabinetowego literactwa * Prawie nie piszę, a co napiszę, bardzo niedobre * Ja – Sybirak i Wielopolski * Wierność ziemiaństwu, inteligencji, sztuce * Jadłem końskie łajno * Czy lew będzie chciał rozmawiać? * VI. Metody Wielopolskiego zawsze zawodzą w naszej ojczyźnie * Mam najlepszą wolę polepszania sytuacji * W dupie mam to wszystko! * Kontrlist: wśród masy grafomanów * VII. Czy to wszystko było? Czy tylko śniło się w koszmarnym śnie? * Od tylu już lat siedzę w celi straceń * Tego zjazdu nie ma się co wstydzić * Coraz mniej jest naokoło mnie * Wszystkie złudzenia kończą się jednakowo * Dziękujemy Ci, Jarosławie * VIII. Artysta, działacz, pan * Posłowie * Podziękowania * Bibliografia * Przypisy * Indeks