Od czasu, gdy bolesne zderzenie z cywilizacją Zachodu wywołało stopniowy rozpad starych, cesarskich Chin z ich kulturą, tradycjami, wierzeniami, organizacją społeczną i polityczną, Państwo Środka próbuje się odnaleźć, wymyślić na nowo. Chiny, choć dobrze wiedzą, czym były i są tego dumne, wciąż nie mogą się zdecydować, ani czym są obecnie, ani czym chcą się stać w przyszłości. Nie mają religii czy też świeckiej ideologii, jaką na Zachodzie jest wiara w demokrację i społeczeństwo obywatelskie. Wielkie przeobrażanie chińskiej tożsamości trwa już od ponad pół wieku, a wciąż nie widać jej nowej postaci. Dopiero, gdy spojrzymy na to s perspektywy całej chińskiej historii, perspektywy, którą daje nam świetna książka Fairbanka, uzyskamy właściwy obraz. Cóż to, bowiem jest jedno stulecie, a nawet półtora, gdy mówimy o niemal pięciu tysiącach lat? Książka Hojna Kinga Fairbanka to nie wątpliwie jedna z najlepszych, jeśli nie najlepsza historia Chin, jaka powstała w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat. Błyskotliwa, krytyczna, dociekliwa, charakteryzująca się świetnym syntetycznym ujęciem przedstawia dzieje tego ogromnego państwa od chwili jego narodzin do naszych czasów. Fairbank stawia wiele zasadniczych pytań, dotyczących fenomenu cywilizacji historii Państwa Środka. Między innymi, jak to możliwe, że w tym kraju tak niewielu i tak długo, a zarazem tak efektywnie rządziło tak ogromną liczbą poddanych? Dlaczego cesarstwo, które jeszcze w XI i XII wieku pozostawiało za sobą w tyle Europę, w kilka wieków później znalazło się w sytuacji diametralnie odmiennej. Dlaczego w drugiej połowie lat czterdziestych komuniści byli w stanie przejąć władzę na kontynencie chińskim?