Żądza władzy, powolna metamorfoza w prawdziwego zbrodniarza i początkowy triumf zła nad dobrem to główne motywy pojawiające się w tragedii “Balladyna”. Autorem tej tragedii jest oczywiście Juliusz Słowacki, polski pisarz z okresu romantyzmu. Na początku poznajemy dwie bohaterki: Balladynę i Alinę. Pierwsza z nich jest rozpieszczoną egoistką, która pragnie jedynie władzy i bogactwa. Druga natomiast to uosobienie miłości i łagodności. Mieszkają w ubogiej chatce razem z matką, wdową. Wraz z nadejściem wiosny budzi się wróżka Goplana, który zakochana jest w Grabcu. Ten natomiast spotyka się z Balladyną, więc aby rozbić ich związek, wróżka wysyła do chaty księcia Kirkora. Ten ma ożenić się z dziewczyną, która wygra konkurs na zbieranie malin wymyślony przez matkę. Balladyna wie, że nie ma szans, aby go wygrać, dlatego też zabija swoją siostrę. Na czole pozostaje jej jednak krwawa plama, niemożliwa do zmycia. W ten sposób dziewczyna zostaje żoną Kirkora. Zabiera na zamek również swoją matkę. Po czasie żałuje jednak tej decyzji, gdyż wstydzi się swojej chłopskiej rodzicielki. Zaczynają dręczyć ją również głosy, widzi duchy, czuje, że popada w obłęd. Udaje się do chaty Pustelnika, aby ten pozbył się jej plamy z czoła. On jednak potrafi czytać w sercu i wie, co zrobiła bohaterka, dlatego odmawia. W momencie, gdy Kirkor wyrusza na wojnę kobieta postanawia rozkochać w sobie von Kostryna, jednego z rycerzy, który pomaga jej zabić Kirkora. Następnie wykorzystując truciznę Balladyna pozbywa się również kochanka. W zamku Kirkora panuje zamieszanie, a kobieta samodzielnie zasiada na tronie. Wyrzuca matkę, ale jednocześnie czuje, że popada w coraz większy obłęd.