Niniejsza książka opisuje przede wszystkim osłabienie działania Anioła w odniesieniu do "fundamentu bytu", to znaczy do ciała fizycznego. Książka, którą napisałem później (Jakie błędy popełniliśmy?), ukazuje natomiast drugą stronę osobowości opisywanych tu dzieci: całkowitą odporność na duchową korupcję, ich godną podziwu odwagę, z którą osłaniają i bronią obecnych w sobie sił niebios, ich niezłomność w walce o to, aby się nie dać ugiąć, dopasować i by, nie zważając na ryzyko, rzucać ziarno na zasiew nowej kultury, kultury bezwzględnie koniecznej - o ile Ziemia ma nadal pozostać planetą możliwą do zamieszkiwania przez ludzi. Zwróćmy uwagę na to, jakie idee i projekty powstają w głowach dzieci, których zachowanie wykazuje "odstępstwa od normy". Zauważmy, że pomimo braku doceniania wybitnych uzdolnień duszy tych dzieci przez dzisiejsze społeczeństwo, w którym liczy się wydajność produkcyjna, są one niezwykle cenne i konieczne, aby właśnie dla tego społeczeństwa stworzyć humanitarne perspektywy na przyszłość. Czy to wszystko jest przypadkiem, zbiegiem okoliczności? No cóż... Czytelników, którzy mnie nie znają, chciałbym jeszcze zapewnić, że na kartach tej książki nie będą nauczani religii, mimo iż jest w niej mowa o Aniołach. Postaram się wykazać zasadność rehabilitacji pojęcia "Anioł" i sądzę, że również ci z Państwa, którzy są sceptykami, będą mogli je zaakceptować. Niniejsza książka ukazała się po raz pierwszy w 1994 roku. Do tej pory sprzedano w Niemczech około 20 000 egzemplarzy i przetłumaczono ją na kilka języków (na język niderlandzki, włoski, francuski oraz angielski). Można więc powiedzieć, że książka była - skromnym, ale jednak - sukcesem wydawniczym. Wielokrotnie spotykałem się z opinią, że żadna z moich publikacji nie odwołuje się do praktyki w tak dużym stopniu jak właśnie ta. Z owym stwierdzeniem mogę się zgodzić jedynie po części. Jeśli do pojęcia praktyki włączymy poziom, który określę jako "działanie we własnym wnętrzu" - a takie jest centralne zamierzenie antropozofii - to książki napisane przeze mnie później, pt. "Schwierige" Kinder gibt es nicht (Nie ma dzieci trudnych) oraz Was haben wir nur falsch gemacht? (Jakie błędy popełniliśmy?), zawierają z całą pewnością więcej wskazówek praktycznych, a także ćwiczenia.W książce O dzieciach lękliwych, smutnych i niespokojnych podaję również pewne ćwiczenia, ale jest to przede wszystkim napisany językiem powszechnie zrozumiałym podręcznik do pedagogiki i psychologii zmysłów, który na kilka spraw kładzie, jak sądzę, nowe akcenty.

Uwagi do piątego wydania * Przedmowa do pierwszego wydania * Zasady praktyki wychowawczej opartej na podstawach duchowych * Pomoc ze świata nocy * Czy Anioł odpowiada? * Pytania Strażnika na moście * Gdy ciało jest dla duszy zbyt zimne * Chłodna głowa i gorące serce * Wychowanie moralne * Postrzeganie jako proces twórczy * Naśladowanie i pragnienie dobra * Na tropie zmysłu życia * Uwagi wstępne * „Prazadowolenie” * Uwagi na marginesie dotyczące trudnego tematu zmysłu życia * Pozytywny, spokojny stan jawy oraz dobro jako podstawa świata * Rytmy życiowe a zaufanie wobec bytu * Dziecko nerwowe i niespokojne * Pielęgnowanie zmysłu życia jako oswobodzenie oddechu * Wychowywanie dzieci i wychowywanie siebie: tolerancja * Na tropie zmysłu dotyku * Skóra jako narząd zmysłowy * Uwagi dotyczące postrzegania dotykiem * „Uczucie bycia przenikniętym Bogiem” * Zmysł dotyku a zainteresowanie światem: * różnica – rezonans – oczywistość * Wiedza o człowieku a praktyka wychowawcza * Co to znaczy „rozumieć...”? * Stosunek do świata wyrażający miłość * Bliskość a niebezpieczeństwo zranienia * „Ja cielesne posiadające granice przestrzenne” * Przybycie na Ziemię * Wychowywanie dzieci i wychowywanie siebie: troskliwość * Tajemny uraz dziecka lękliwego * Zmysły cielesne i zmysły społeczne – o lękach nabytych * Dziecko lękliwe i niepewne – obserwacje * Przygotowanie do snu i początek dnia * Wychowywanie dzieci i wychowywanie siebie: „pozytywne spojrzenie” * Dziecko lękliwe i niepewne – dalsze obserwacje * Podsumowanie: postępowanie z dziećmi niespokojnymi i lękliwymi * Na tropie zmysłu ruchu oraz zmysłu równowagi * Uwagi wstępne * „Doznanie swobody w obszarze własnej duszy” * Uczucie „autonomiczności” * Ukryty kompozytor * O subtelnym nastrojeniu duszy * Postać duszy: postać stworzona z ruchu * Zdolność do współodczuwania * Niesłuszne wnioski wyciągane w utrudnionych warunkach rozwojowych * Dziecko smutne i skłonne do pogrążania się w sobie: charakterystyka ukrytych zaburzeń zmysłu ruchu * Podłoże: słabe naśladowanie we wczesnym dzieciństwie * Muśnięte przez Anioła: nieświadome tęsknoty dziecka * Postępowanie z dziećmi smutnymi i skłonnymi do pogrążania się w sobie * Mowa ukształtowana – gest, który ma sens * Wychowywanie dzieci i wychowywanie siebie: siła współodczuwania * Zmysł równowagi * Oswobodzenie ramion i dłoni * Zmysł równowagi a umiejętność wydawania sądów :48:34 * Równowaga duszy a zmysł równowagi * „Umiejętność chodzenia jako dar łaski”: kierownicza rola zmysłu równowagi * Równowaga duszy a poczucie własnej wartości * Wskazówki wychowawcze w postępowaniu z dziećmi smutnymi i skłonnymi do pogrążania się w sobie * Zakończenie: pedagogika a etyka * Wykaz literatury przedmiotu * Wybór bibliografii w języku polskim * Wybór bibliografii w języku niemieckim