SOWA OPAC : Biblioteka Publiczna w Dzielnicy Targówek m.st. Warszawy

Książka

W koszyku

oceń

Jaka piękna iluzja / Magdalena Tulli w rozmowie z Justyną Dąbrowską ; fotografie Mikołaj Grynberg. - Wydanie I. - Kraków : Znak Litera Nova - Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2017. - 261, [3] strony : fotografie ; 22 cm.

Autor

Tulli Magdalena (1955- ). Wywiad Dąbrowska Justyna (1960- ). Wywiad Grynberg Mikołaj (1966- ). Fotografie

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Tulli, Magdalena (1955- ) Pisarze polscy

Gatunek

Wywiad-rzeka

Dziedzina i ujęcie

Literaturoznawstwo

Dwie kobiety rozmawiają. O tym, że może się tak zdarzyć, że jakaś część życia upłynie bez miłości. I o tym, że to nie zniszczy doszczętnie. O relacji z samym sobą, wyrozumiałości, przyglądaniu się sobie uważnie i z cierpliwą czułością. O smutku nierównym rozpaczy. O dzieciach, które biorą rodziców na wychowanie. O równowadze, którą można pochwycić jak rzuconą z drugiego brzegu linę o mocnym splocie. W tej rozmowie są emocje i stany, których nazwania się bałam. Niepotrzebnie. Magdalena Tulli i Justyna Dąbrowska opowiadają je dla mnie na głos. Smutek, miłość, strata, dźwiganie ciężarów (własnych i odziedziczonych), macierzyństwo, umieranie - dobrze nazwane - stały się częścią mnie, już nie obcą, nie groźną. Kiedy skończyłam czytać, świtało. Chociaż pokój był pusty, nie czułam, że jestem w nim sama. [Magdalena Kicińska]

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

W85 (Jórskiego 41)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 82(091) Tulli M. (1 egz.)

WP130 (św. Wincentego 85)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 21750 (1 egz.)

Recenzje:

Znam książki Magdaleny Tulli, bardzo lubię jej niełatwą i trochę bolesną prozę, jej piękny język. Podejrzewałam więc, że i rozmowa pisarki z psychoterapeutką nie będzie łatwą lekturą. Zasiadłam jednak do niej świadomie i spełniła moje oczekiwania.
Dwanaście rozdziałów przedzielonych pięknymi zdjęciami Mikołaja Grynberga dotyczy różnych spraw, zaczyna się od wychowania dzieci, kończy na śmierci, pomiędzy zaś są m. (...) in. muzyka, książki, emocje, wolność, miłość.
Pytania Justyny Dąbrowskiej są mądre i przemyślane, czuje się, że obie panie po prostu się lubią. Bywa, że i Tulli pyta o coś swoją rozmówczynię, bo to przecież nie jest wywiad, to przyjacielska rozmowa.
Duży przekrój tematów daje możliwość poznania nie tyle życia pisarki co jej poglądów i zapatrywań na wiele spraw. Szczególnie urzekł mnie rozdział o książkach. Tulli pięknie opowiada o swoich powieściach i o tych, które są dla niej ważne. Niezwykłe są opisy „Mistrza i Małgorzaty”, „Lalki” czy, dla mnie mistrzowski, „Czarodziejskiej góry”.
Wiele miejsca poświęcone zostało wolności, która „nam się kurczy”. Pisarka otwarcie mówi o tym, co dzieje się teraz w naszym kraju, podkreśla, że „wkraczanie nieproszonych osób i instytucji na osobiste terytorium jest bolesne i poniżające…” Zastanawia się nad naszym miejscem w Europie, nie tylko dziś, także w przeszłości. Przeczytała książkę o Hitlerze i w rozdziale o przemocy zastanawia się nad zagadnieniami dumy narodowej i „fundamentów polskości”, które uważa za „nasze zastarzałe uprzedzenia”. Nie brzmi to wszystko niestety optymistycznie.
Rozmówczynie poruszają też kwestię uchodźców w kontekście obecnej sytuacji w Europie i stanowiska naszego kraju, a także wydanej w 2006 roku książki Tulli „Skaza”, której bohaterami są właśnie ludzie, którzy stracili domy.
„Jaka piękna iluzja” pozwala zadumać się wraz z Magdaleną Tulli i Justyną Dąbrowską nad życiem, nad tym, co w nim jest ważne, nad wyborami, których dokonujemy, nad możliwościami stającymi przed nami. Każe przemyśleć ograniczenia i nasze lęki, także te związane z przemijaniem i śmiercią.
„Iluzja jest wszystkim, co mamy” – mówi Magdalena Tulli. Bardzo polecam tę niezwykłą rozmowę, pełną mądrych i pięknych zdań, które warto zapisać, zapamiętać i powracać do nich.