Dług publiczny niejedno ma oblicze. Następuje stopniowe poszerzanie zakresu oddziaływania sektora publicznego, a wraz z tym zwiększanie zakresu odpowiedzialności władzy publicznej za równowagę fiskalną. Towarzyszy temu wzrost ogólnego ryzyka fiskalnego i finansowego oraz potrzeba jego zabezpieczenia. Utrzymujący się od blisko ćwierć wieku deficyt sektora publicznego w Polsce powoduje narastanie długu i związanych z nim zagrożeń. Nieodłącznym elementem wzrostu długu tradycyjnego, związanego z emisją obligacji skarbowych czy kredytów komunalnych, jest narastanie w całej gospodarce innych form zobowiązań warunkowych, zobowiązań nieewidencjonowanych i zadłużenia pośredniego. Nie wszystkie formy tego zadłużenia są klasyfikowane i zaliczane do zadłużenia publicznego. Nie wszystkie też procesy przyczyniające się do powstania długu są monitorowane. A ogólny wskaźnik zadłużenia należy traktować jako miarę jedynie orientacyjną. W publikacji autor pragnie zwrócić uwagę na te ze zobowiązań zaciąganych w sektorze publicznym, które potencjalnie mogą zmienić obraz zadłużenia publicznego w przyszłości. Wskazuje również na rodzącą się potrzebę przeformułowania celów zarządzania długiem sektora finansów publicznych i rozszerzania zakresu stosowania dobrych praktyk w zarządzaniu. A to da możliwość aktywnego zarządzania długiem i korzystania z form zadłużenia pośredniego. Jeżeli dziś nie do końca wiemy, co kryje się pod pojęciem potencjalny dług publiczny, to pytanie to winniśmy sobie stawiać stale, zarówno obecnie, jak i w przyszłości.