Książka przeznaczona jest dla czynnych zawodowo nauczycieli oraz studentów kierunków pedagogicznych. Ma ona - zgodnie z założeniem autorów - charakter teoretyczno-praktyczny, miejscami wręcz instruktażowy, o czym świadczą zamieszczone w niej wykresy i tabelki oraz aneksy zawierające m.in. anonimową ankietę. Praca stanowi próbę rekapitulacji poglądów pedagogicznych powszechnie znanych, podkreśla jednak duże znaczenie interakcji w procesie wychowawczo-edukacyjnym. Jej zaletą jest to, że nie ogranicza się do opisu metod, form i technik komunikacyjnych, lecz stara się skoncentrować na osobowym, ludzkim wymiarze relacji w szkole. Głównym celem książki jest "nakłonienie czytelników - studentów pedagogiki, nauczycieli, ale też rodziców - do tego, by przypomnieli sobie, że w pracy nauczyciela z uczniem nie chodzi tylko o zdobywanie nowych wiadomości, zdolności i nawyków (.) Jak uczeń czuje się w szkole, w jaki sposób szkoła pomaga mu odnaleźć się w zespole uczniów, jak prowadzi go i jak pomaga mu we właściwym kształtowaniu obrazu samego siebie, w jaki sposób podchodzą do niego nauczyciele - to wszystko ma ogromny wpływ na ucznia i wyniki jego nauki". W końcowej części książki autorzy przytaczają różne - zarówno pozytywne, jak i negatywne - przykłady rozwiązywania trudnych sytuacji i problemów w pracy pedagogicznej, dzięki czemu ich rozważania nie są zawieszone teoretycznej próżni. Tego rodzaju publikacja może być ważnym bodźcem w humanizowaniu procesu nauczania, któremu, podobnie jak wielu innym dziedzinom naszego życia społecznego, zagraża nieustannie syndrom "wyścigu szczurów".