Wojciech Bogumił Jastrzębowski uczestniczył w powstaniu listopadowym jako artylerzysta Gwardii Narodowej. Udział w bitwie pod Olszynką Grochowską wzbudził w nim głęboką refleksję, którą ujął w ten sposób: "nie masz dziwniejszego fenomenu pod słońcem nad ten, że ludzie najwięcej pragną pokoju, a najmniej starają się o jego utrzymanie". Wiedział jednak, że aby Polki i Polacy mogli żyć bez wojen, wszystkie narody Europy powinny wyrzec się stosowania przemocy. Tak powstała "Konstytucja dla Europy", którą Jastrzębowski opublikował 3 maja 1831. Nawiązał w ten sposób do Konstytucji 3 maja i przypadającej wówczas czterdziestej rocznicy jej uchwalenia. Dołączył tym samym do rozważań na temat polskości i relacji z innymi państwami. Jednak jako jedyny przedstawił swoją koncepcję w formie zwartego dokumentu prawnego. Postulował poszanowanie praw jednostki i każdego z europejskich narodów oraz demokratyczny sposób sprawowania władzy. Sporne kwestie miał rozstrzygać Kongres Europejski złożony z demokratycznie wybranych i równoprawnych przedstawicieli wszystkich europejskich narodów. Każde z państw miało samodzielnie wskazywać swoich przywódców i ustanowić własne prawa, które byłyby zgodne prawem ogólnoeuropejskim. Po upadku powstania listopadowego władze carskie zakazały rozpowszechniania "Konstytucji dla Europy" i karały za jej posiadanie. Wydawało się, że idee Jastrzębowskiego zostały pogrzebane na zawsze. Jednak gdy wczytamy się w Traktat o Unii Europejskiej z 1993 roku i inne współczesne akty prawne, odnajdziemy idee i zapisy wprost odwołujące się do tego tekstu.